A1News.am-Թուրքիայի աղետի գոտի՝ Ադըյաման մեկնած 27 փրկարարների թվում է եղել ՆԳՆ Փրկարարական ծառայության Հատուկ նշանակության փրկարարական աշխատաքներ իրականացնող կենտրոնի պետ, գնդապետ Հայկ Նաղդալյանը։
MediaHub-ի հետ հարցազրույցում վերջինս մանրամասներ ներկայացրեց աղետի գոտում արված աշխատանքներից։
-Հայ հասարակությունը միանշանակ չընդունեց Հայաստանի որոշումը՝ Թուրքիայի աղետի գոտի օգնություն ուղարկելու վերաբերյալ։ Ձեզ մեղադրում էին Թուրքիա մեկնելու համար, անգամ ասում էին՝ կարող եք այլեւս չվերադառնալ։ Հոգեբանորեն ի՞նչ ազդեցություն ունեցավ այս խոսակցությունները Ձեզ վրա։
- Տհաճ էր, իհարկե, բայց մենք մեր գործն ենք արել։
-Ի՞նչ էիք զգում, երբ փրկում էիք թուրքերին։
-Չէի ասի, որ յուրահատուկ զգացողություններ եմ ունեցել։ Մեր աշխատանքն ենք կատարել։
-Երկրաշարժից հետո Թուրքիայում հարյուրից ավելի ինժեներների ու շինարարական կազմակերպությունների դեմ քրեական վարույթներ են նախաձեռնվել։
-Իրենց ղեկավարներն ասում էին, որ շինարարության մեջ չեն պահվել սեյսմիկ անվտանգության նորմերը։ Թուրքիայի այլ նահանգում էլ էր նույն բալի երկրաշարժ եղել, բայց Ադըյամանի նման փլուզումներ չէր եղել։
-Հայաստանում որքանո՞վ են շենքերն ամուր, նորմերը պահվո՞ւմ են, նորակառույցները որքանո՞վ են սեյսմակայուն։
-Որքանով ես եմ նկատել, մեզ մոտ ամուր շենքեր են կառուցվում։
-Նույնը կասե՞ք նաեւ Երեւանում կառուցվող շենքերի վերաբերյալ: Փորձագետները նշում են, որ օր օրի մայրաքաղաքի կենտրոնում բարձրահարկ շենքեր են վեր խոյանում, որոշները՝ սեյսմիկ անվտանգության տեսանկյունից խոցելի։
-Ես չեմ տիրապետում այդպիսի ինֆորմացիայի։ Նոր շենքերի որակը շատ բարձր է։
-Ադըյամանը ինչպիսի՞ քաղաք էր։
-250․000 բնակչություն ունեցող քաղաք էր, բարձրահարկ շենքերով, գեղեցիկ քաղաք, որից բան չէր մնացել՝ 60 տոկոսը հավասարվել էր գետնին։
-Էմոցիոնալ, սթրեսային պահեր ապրե՞լ եք, կպատմե՞ք։
-Ճիշտն ասած, որպես այդպիսին, սթրեսային պահեր չեմ ապրել։ Շատ դեպքերի ենք ականատես եղել, մեր թիմը պատրաստված է նման իրավիճակների համար։
-Երբ մարդ փրկեցիք, ոգեւորություն ապրե՞լ եք, այդ պահերը նկարագրեք։
-Ոգեւորությունը շատ մեծ էր, այդ երեխան, երբ ձայն հանեց, մենք սկսեցինք հողը բացել ու գնալ ձայնի հետեւից։ Ուրախությունը շատ մեծ էր, որ կարողացանք փրկել նրան։
-Ինչպե՞ս արձագանքեցին երեխայի հարազատները:
-Շնորհակալություն էին հայտնում, բոլորը գալիս էին, ձեռքը դնում գլխներին, ասում՝ մեր գլխի վրա տեղ ունեք։ Մեր դրոշի տակ նկարվում էին։ 760 կիլոմետր մեր դրոշներով պատված մեքենաներով եկել ենք, մեկը չի ասել՝ հանեք դրոշները, կամ թե ինչո՞ւ եք մեր երկրի մեջ այդ դրոշով եկել։
