A1News.am-«Հայրենիք պաշտպանելն իմ մասնագիտությունն է»,- այսպես էր ծառայության մասին խոսում վերջին պատերազմում ընկած Արմեն Հարությունյանը։
Տղան պայմանագրային զինծառայող էր, Վարդենիսի զորամասերից մեկում էր ծառայում։ Ժամկետային ծառայությունից հետո՝ Արցախի ու հայրենի հողի ամեն կտորի հանդեպ սերը սրտում, որոշել էր՝ ռազմական ուղին է շարունակելու։
«Շատ նվիրված էր ծառայությանը, երբեք չէր դժգոհում։ Միշտ ասում էր, որ բանակն իր իսկական, մեծ սերն է»,- MediaHub.am-ի հետ զրույցում պատմում է Արմենի մանկության ընկերը՝ Անանիկ Սաֆարյանը։
Ընկերոջ մասին խոսելիս նշում է՝ շատ համեստ էր, նվիրված, ընկերասեր, մարդկանց «նեղին հասնող»։ «Բոլորի մասին մտածում էր, բայց ինքն իր, իր երազանքների ու ցանկությունների մասին լռում էր։ Փորձում էր սեփական հույզերն ու զգացմունքները փակ, միայն իր համար պահել»,- պատմեց Անանիկը։
Մոտ մեկ ամիս է՝ Անանիկին ոչ ոք չի զանգում ու հարցնում․ «ի՞նչ կա, ո՞ւր ես, Եղո»։ «Պատերազմի մեկնարկից մի քանի օր առաջ էր դիրք բարձրացել։ Նախքան դա ենք հանդիպել։ Դիրքերից չէր զանգում, կապի խնդիր կար։ Միայն պատերազմը սկսվելու ժամանակ է ինչ-որ կերպ հաջողվել զանգել եղբորն ու խնրել, որ ընտանիքին դուրս հանի Վարդենիսից։ Ասել է, որ ամեն ինչ շատ լուրջ է, պետք է շտապ ընտանիքին հեռացնել»,- նշեց ընկերը։
Արմեն Հարությունյանը զոհվել է սեպտեմբերի 13-ին։ Լուրն ընտանիքն առել է տղայի մահից օրեր անց։ «Հենց այն դիրքում է զոհվել, որը պահում էր 44-օրյայի ժամանակ»,- ասաց Անանիկը։
Սերժանտ Արմեն Հարությունյանn անձնվեր ծառայության համար պարգևատրվել է մի շարք մեդալներով ու պատվոգրերով։
