A1News.am- Էսքան վախտ չե՛մ ասել, սակայն հիմա կասե՛մ․ Դե ուշադիր լսե՛ք, թե ինչ է մեզ հետ եղել դիրքերում: Դառն եք ցանկանում, չեմ գրել այսքան ժամանակ, չեմ ցանկացել, դե իմացեք. մի Ողջ օր գլուխս հայրենասիրական ճառերով տանող իրավաբան Գեղամը Խնձորեսկում իմանալով, որ գնում ենք առաջին գիծ կոնկրետ վտա նգավոր խնդրով ասել էր, որ վզի կամ չգիտեմ որտեղի ներվը բռնվել ա եւ հետներս չբարձրացավ Ջաբրաիլ կամ քննչականից դասակի հրամանատարը ոտքը չգիտեմ ոնց կես մետր բարձրության վրայից գետնին դնելով մեծ ցш վերի մեջ «ոտը օլորեց» ու չեկավ, մտածեցի ոչինչ` մաքրվում ենք, գիշերը հազարին բամ բարդիրովկի տակ։
Լուսերը անջատած ուրալով հասանք պոստ ու սկսեցինք շտիկ նոժով փոս փորել` լապատկա չկար, ու այն վաշտը որին գնացել էինք համալրելու ասեց մենք ստեղից գնում ենք` վտш նգшվոր ա` մի քանի վի րшվոր ունենք, հետները մեր վաշտից մարդ կպավ, ասեցի ոչինչ` պատահում ա` կլրացնեն, հաջորդ օրը արկերի տակ սկսեցին խլրտոցները` բա դե սենց ոնց կլինի լյա լյա և այլն և մի քանի օր իրար վրա պանիկան ջարդել ենք, ջարդողների մի մասը չկա ։
Արդեն եւ վերջը էլի մեկի վրա չգիտեմ ինչ ցան տվեց մյուսի վրա անցան վիճակ եւ նորից ոչ մի բան` պատահում ա, ես գնդացրորդ եմ, մենք բանակում ենք` ունեմ ջոկի հրամանատար դասակի հրամանատարվաշտի հրամանատարը Վիլհելմի գրկում հոնգուր հոնգուր լացում էր, մնաց հրամանատարի տեղակալ Ցոլակը, լույսի մեջ մնա ու մի երկու հոգի, գիտեք հեշտ է տասմերկու
ժամ վիրավորի գոչյունների տակ պոստ պահելը, երբ շտապ օգնություն չի կարողանում մոտենալ, երբ դ-իшկները կողքդ են, առավոտից իրիկուն ինչով ասես չէին խ-փում, մնում էր шտ-ոմшյին ռ-ումբ գցեին` պռծնեինք, մենք էլ էինք խ-փում, սալայն անհամեմատ, անհամեմատ քիչ, հետո մի օր առավոտ տեսանք, որ կողքի երկու բլրից մեր զորքը հետ ա գնում, ոչ մի բան չասելով պարզապես հետ ա գնում` բլրից, որ էդ բլրի գլխին կույրը կանգնի սովորական ակայովսաղ խրամատների տղեքին կփռթի, երկու ժամ Արսենը ասում էր ասում, երբ արդեն բլուրները դատարկ էին վերջը Վիլհելմը վաշտի հրամանատար մի տասնյակ տղեքով եկավ մեր բերանի դիրքի ժողովրդով սկսեցինք լքած բլուր գր ավել` առաջինը հաջողությամբ, մի-նшմյոտի, սնш-յպեռի ու կր-шկի տակ, անանցանելի մացառ ու գետակ անցնելով, հաջորդ առավոտ երկրորրդ բլուրը գրավելիս մեր միջից կարգին, մաքուր,ազնիվ տղեք մш-հшցան, վաշտի հրամանատար կարգին մարդ շահումյանցի Վիլհելմն էլ, մնացածի անունները չեմ գրում, քանի որ իրենք դեռ ցուցակում չկան, իրենց մш-րմինները չկարողացանք դուրս բերել, գիտեք հեշտ ա մարտшկшն ընկերոջ մш-րմինը թողնելը, գիտեք մինչև հիմա տեղս գտնում եմ, մենք քիչ քանակով էդ բլուրը պահում էինք, օգնությո՞ւն, ով պետք է գար ավտոբուսների մեջ шթսները խփել էին, գիտեք հեշտ է մա-րմինների մասերը առանձին առանձին առանձին առանձին, էէէ,մենք 2 անգամ նահանջ չենք արել, մեր ձախը արդեն մերը չէր, իսկ երբ երրորդ նահանջի ժամանակ ճար չկար։
Մենք չորս հոգի մեր վաշտից, չորս հոգի այլ դասակից մնացած ու 3 հոգի մեզ օգնություն եկած, բլրի վրա էինք, որ քսանհինգ հոգով հազիվ կածանները փակվեր, բլրից իջանք ի՞նչ տեսանք, տեսանք, որ մնացել են մինչև, մինչև երկու տասնյակ մարդ, մնացածը չկան, գնացել են, մեզ թողել բլրի վրա ու գնացել, դու մի ասա մի մասին էլ արդեն ասել են, որ մենք չկանք`մեռել ենք, իսկ մենք կայինք, ով տեսնում էր մեզ ոնց որ գեր-եզմшնից դուրս եկածի փաթաթվում էր, Aram Harutyunyan ասա, իննսունութ հոգանոց վաշտից վերջում մնացել ենք երեսում հոգի սպայակազմի հետ, տասնյոթ զп-հ, վեց վի-րшվոր, բա ուր էին մնացածը, հը՞, իսկ մեր վաշտը էդ ցուցանիշով ամենավատը չէր, հավատացնում եմ, էս չի արդարացնում ոչ մեկին, սակայն, երբ էդ թռածները գրում են հայրենասիրականխրոխտ ճառեր զզվանքս գալիս է, հիմա շատ բանից եմ զզվում, շատ ու հա, Երևանում կամուֆլյաժով ֆռացողներ, արա, հանեք էդ ֆորման, հանեք, ամոթա ու մեկ էլ մի բան, չգիտես խի մեծաբերանների մեծ մասը առաջին թռնողներն էին ու հա, լիքը բան էլի չեմ գրում Գեմաֆին Գասպարյան Ֆեյսբուքյան էջից
