A1News.am-Հայ ժողովուրդը բիրտ թշնամուն իր վերջին խոսքը դեռ չի ասել Սիրելի´ հավատացյալ քույրեր և եղբայրներ, այսօր Հայ ժողովուրդը տոնախմբում է մեր մայր հայրենիքի անկախության հարյուրերեքերորդ տարեդարձը: Քիչ առաջ այս խորհրդավոր եկեղեցու կամարների ներքո աղոթք բարձրացրեցինք Հայաստան աշխարհի անսասանության համար, աղոթեցինք, որ բոլորիս Երկնավոր Հայրը իր բարձր հովանու և մշտամնա պաշտպանության տակ առնի հայ ժողովրդին և մեր անգին Հայրենիքին՝ Հայաստան և Արցախ աշխարհին:
Հայ ժողովուրդը 1918 թվականին հերոսական պայքար մղեց Օսմանյան Թուրքիայի հրոսակների դեմ:Քաջատեղյակ ենք, որ այդ պատմական դժվարանցանելի հոլովույթում մեր հայրենիքը կեղեքված էր, ուժասպառ էին եղել բոլորը, բայց ինչպես այդ օրերի վկա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Գևորգ Ե Սուրենյանց է ասում. «Իմ հայ ժողովուրդը իր վերջին խոսքը դեռ չի ասել»: Եվ այո´, հայ ժողովուրդը իր վերջին խոսքը չէր ասել այն բիրտ թշնամուն, որը մի ցանկություն ուներ՝ գրավել Հայաստանը և այն դարձնել իր տարածքային ամբողջականության մի մասը:
Մայիսյան հերոսամարտերը ՀԱՅ տեսակի վառ ապացույցն է համայն աշխարհին, որովհետև հոգևորականը զինվոր եղավ, կրտսեր և ծեր տեսնելով իր հայրերի անմռունչ պայքարը նրանք էլ միացավ հայրենիքի սուրբ պաշտպանությանը: Մենք հաղթանակ տարանք՝ մեր սահմաններից դուրս նետելով թշնամուն, և որն էր այս հաղթանակի ամենից կարևոր գաղափարը, որ պատճառը եղավ հաղթանակի` տարիներ շարունակ ուղեկից լինելով Արցախյան երեք պատերազմներին. մեկ բառով կարող ենք բնութագրել այն՝ ՀԱՄԱԽՄԲՎԱԾՈՒԹՅՈՒՆ:
Բառ, որ կենդանի նշանաբանը եղավ այն պատմական օրհասական օրերին, երբ հայ ժողովուրդը ապրելու և գոյատևելու պատվի կարիքը ուներ: Ինչ տվեցին մայիսյան հերոսամարտերը մեզ, ինչ նվիրեցին հայոց քաջերը իրենց հետնորդներին՝ անկախություն, բառ կամ գաղափարախոսություն, որն իր մեջ ունի հայրենիքը սիրելու և այն շենացնելու մեծագույն իմաստ և նշանակություն: Անկախությունը պատիվ է, որն այսօր չունեն շատ ու շատ ազգեր և պետություններ: Դժվար է նկարագրել, թե ինչ արժեք և հարստություն է անկախությունը, դարեր շարունակ այն ասես երես էր թեքել հայոց հնամենի հողից, երազանք էր դարձել ունենալ անկախ պետականություն, երազանք էր դարձել երկնքին ցույց տալ և ծածանել հայ ժողովուրդի արյունով և քրտինքով ներկված եռագույնը: Շատերը հեռացան այս կյանքից ցավոք չառնելով անկախության բուրումնավետ համն ու հոտը, շատերը կարոտ մնացին աղոթելու անկախության «Հայր Մերը»:
Այս օրը մեր ազգի հպարտության տոնն է, այս օրը մենք աշխարհին և աշխարհային արդարությանը ցույց տվեցինք հայ ժողովրդի իրական և աստվածային պատկերը: Մայիսյան հերոսամարտերի մասնակից ամեն մի զինվոր իր մեջ կրեց Վարդանանց ոգին, և այդ սխրանքն ու ոգևորությունն էր, որ պահեց ու պաշտպանեց մեր փոքրիկ, բայց այդ փոքրի մեջ մեծ ու թանկ հայրենիքը: Սիրեցե´ք Ձեր հայրենիքը, աղոթեցե´ք հայրենիքի խաղաղության համար, արևշատ օրեր խնդրեցեք Աստծուց, մենք ընտրյալ և այս մեղքով պատված աշխարհին ապացուցելու դեռ անելիք ունենք: Մնաք խաղաղության և հարատև աղոթքի մեջ:
Աստված պահապան Հայաստանի Անկախ Հանրապետությանը, Աստված պահապան լինի հայ զինվորին և իմաստություն տա երկիրը կառավարող բոլոր ուժերին: 44 օրեր Հայոց երկինքը դարձավ սուգի և արտասուքի մի մեծ բնօրրան: Բայց հայ զինվորը իր մեջ կրելով մեր նախնիների պայքարելու և չկոտրվելու անսպառ ոգին թշնամուն թողեց մի չգրված նամակ. «Մենք վերադառնալու ենք»: Ապրենք և լցվենք ուժով, բայց այն հատուկ ուժով, որը հաղթել գիտի, որը արդարություն է վերականգնում և ամենակարևորը՝ ուժ, որն Աստծուց է տրված:
